Sugaray Redford (US) tiltle: In To Deep music: Soulblues release date: march 04, 2022 label: Forty Below Records promotion: Devious Planet (Pati deVries) info artist: Sugaray Rayford © Rootsville 2022

Een beetje moeten wachten op deze "Sugaray Rayford" gewoon omdat de stempelmachine vanb de post mijn exemplaartje gewoon doormidden had vermorzeld. A murder on the post expresss... Uiteindelijk viel deze "In Too Deep" dan toch weer in de bus en zo kunnen aanvatten met het beluisteren van de 10 tracks op dit album.

photo Sugaray Rayford © Marc Bouillon (Rootsville)

The man with the cigar and his music...Er waren al albums met de 'Knickerbocker All-Stars' en met 'The Mannish Boys'. Sugaray Rayford bracht tot dusver 6 solo albums uit waarvan 'Southside' in 2015 werd uitgebracht. Volgden nog "Dangerous", een selftitled vinyl, Blind Alley, Southside, The World That We Live In en Somebody Save Me. Sugaray Rayford werd ook al genomineerd voor de 'BB KIng Entertainer' en de 'Blues Music Awards'.

Caron Nimoy aka Sugaray Rayford werd geboren in Texas. Hij groeide op in San Diego en zong op 12-jarige leeftijd bij de 'Urban Gypsys'. Wegens interesse voor de blues vervoegde hij de 'Aunt Kizzy Boyz' als leadzanger. In 2010 bracht hij in eigen beheer zijn debuutalbum 'Blind Alley' uit en een jaartje later ging hij als leadzanger aan de slag bij 'The Mannish Boys' die onderdak hadden bij het label 'Delta Groove'. Bij dit label bracht hij onder supervisie van Randy Chortkoff (1955-2015) in 2013 zijn 2de album 'Dangerous' uit.

Zijn nieuwste album "In Too Deep" kent zijn release op 4 maart 2022 en is de opvolger van "Somebody Save Me" uit 2019. Ook voor deze imposante spring-in-t-veld is er nu ook eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Tijd dan ook om Sugaray Rayford terug op onze podia te verwelkom met zijn gekende warme klankkleur en atlijd even vriendelijke uitstraling.

Een toevallige ontmoeting in Memphis in 2018 legde de basis voor een unieke muzikale samenwerking tussen soul-blues-krachtpatser Sugaray Rayford en producer, songwriter Eric Corne. Door klassieke soulmelodieën te combineren met funky R&B-grooves, rauwe blueskracht en vermengd met moderne gevoeligheden, leverde de eerste samenwerking van het paar, Somebody Save Me, Rayford een 2020 Grammy-nominatie op. Later dat jaar won Rayford de Blues Music Awards voor 'Soul Blues Male Artist' en 'B.B. Koning Entertainer van het Jaar.'

Het album opent met 'Invisible Soldier', een nummer dat is geïnspireerd op Rayfords worsteling met slapeloosheid door PTSS. Het nummer herinnert ons eraan dat onze steden en gemeenschappen vol veteranen zijn die worstelen met de naschokken van de oorlog en hoe het onzichtbaar is voor de meeste medeburgers omdat ze in burgerkleding zijn.

Rayford is een dynamische artiest waarvan bekend is dat hij zijn band op de proef stelt met abrupte veranderingen in gevoel en stijl. Rayford gedijt op funky up-tempo grooves, zoals blijkt uit een ander opvallend nummer, "Miss Information", dat al is uitgezonden op BBC2's The Blues Show met Cerys Matthews. Het nummer explodeert uit de blokken met hoorns met Afrikaanse smaak en percussie bovenop een Farfisa-orgel, wah-wah-gitaar en gelaagde harmonieën. Rayford levert een krachttoerprestatie zoals alleen hij dat kan, hij maakt een aantal zware punten terwijl hij het leuk houdt. In "Please, Take My Hand" verheft Rayford de stemmen van generaties die hebben geworsteld en volhard met liefde in het aangezicht van onderdrukking, alleen vergezeld van een reserve basdrum, handgeklap en koebel. '

Rayford onthult een hele andere kant van het soulvolle en sensuele "No Limit to My Love", expressieve orkestrale harp, hoorns, fluiten en strijkers, samen met enkele van de meest funky leadgitaren aan deze kant van Bobby Womack, met dank aan Eamon Ryland. Het zou net zo gemakkelijk naast Silk Sonic kunnen passen als Bobby Blue Bland. "Golden Lady of the Canyon" is een weelderige ballad met soul-country smaak doordrenkt met strijkers, hoorns en Stax-stijl gitaarwerk van Mavis Staples' bandleider Rick Holmstrom. Rayfords soulvolle croon stijgt en daalt klagend; fans van het titelnummer van zijn voor een Grammy genomineerde album Somebody Save Me zullen zeker in de smaak vallen.

Hoewel niet direct genoemd, kun je veel van de nummers bekijken door de lens van de pandemie. Dat is het geval met de Jackson 5 die doet denken aan, gospel getint "Gonna Lift You Up"; Corne's productie schildert unieke vignetten met elk arrangement dat past bij de sfeer van de tekst en Rayford's behendige interpretaties en portretten. Corne schakelde een aantal serieuze zwaargewicht vrienden in om hem te helpen de strijkers en hoorns op de plaat te orkestreren, met respectievelijk violist Eric Gorfain (Dionne Warwick, REM) en van Rayfords huidige band saxofonist Aaron Liddard (Amy Winehouse). Ook zijn er drie pijlers van Corne's studiowerk, Taras Prodaniuk (Lucinda Williams), Matt Tecu (Jacob Dylan) en Sasha Smith (Priscilla Ahn), samen met Rayford's live-musical Director Drake "Munkihaid" Shining.

In de kern is Sugaray Rayford een verbindende kracht. Zijn liveshows zijn wilde dansfeesten. Er kunnen enkele gesprekken worden gevoerd en er kan enige zelfreflectie plaatsvinden, maar aan het eind van de dag gaan mensen weg met een gevoel van vreugde en saamhorigheid. Dit schijnt door op de afsluiter van het album, het stiekeme, funky "United We Stand". Dan, terwijl het album vervaagt, neemt Rayford ons mee naar huis met concertgeklets en goede vibes, een gevoel dat blijft hangen en de luisteraar verleidt om weer op play te drukken.

tracks:

01 Invisible Soldier
02 In Too Deep
03 No Limit to My Love
04 Under the Crescent Moon
05 Miss Information
06 Please Take My Hand
07 One
08 Gonna Lift You Up
09 Golden Lady of the Canyon
10 United We Stand